Jak corocznie, także w bieżącym roku, zakładowe organizacje związkowe OZZPiP mierzą się ze sposobem realizacji przez pracodawców ustawy o najniższym wynagrodzeniu w ochronie zdrowia. Wzrost ten dokonywany jest w części zakładów pracy w drodze porozumienia zawieranego z reprezentującymi pracowników organizacjami związkowymi, a tam gdzie do tych porozumień nie dochodzi, kierownicy podmiotów leczniczych ustalają te kwestie w drodze zarządzenia w sprawie podwyższenia wynagrodzenia zasadniczego. Zazwyczaj zapisy czynione w tych porozumieniach/zarządzeniach są powtórzeniem ustawy z uwzględnieniem wysokości tzw. corocznej kwoty bazowej od której finalnie zależy wysokość tego wzrostu. Tym samym, z reguły do 10 sierpnia każdego roku kalendarzowego, uprawnieni pracownicy powinni otrzymać wyższe wynagrodzenie zasadnicze. No właśnie… powinni.

Zdarza się jednak, że pracodawcy nie wypłacają terminowo podwyżek powołując się na brak środków na ten cel. Wielokrotnie analizując sprawy naszych Klientów spotykaliśmy się chociażby z wydawaniem przez pracodawców jednostronnych zarządzeń w których wstrzymywali oni realizację obowiązku podwyżkowego powołując się na brak środków z NFZ. Czy w związku z tym kierownicy podmiotów leczniczych mogą uzależniać prawo pracownika do podwyżek od inicjatywy finansowej ze strony Narodowego Funduszu Zdrowia i jej wysokości? Nie mogą tego robić, a tego rodzaju kroki są bezprawne, gdyż naruszają obowiązek ustawowy. Każdy podmiot leczniczy ma obowiązek terminowo dokonać zwiększenia wynagrodzenia pracowników zgodnie z ustawą o najniższym wynagrodzeniu zasadniczym w ochronie zdrowia a fakt braku środków na ten cel jest bez znaczenia w świetle konieczności zrealizowania przez pracodawcę tego obowiązku. Poza tym, obecnie środki na podwyżki wchodzą w ogólną wycenę świadczeń a nie są znaczone jak dawniej, stąd to pracodawcy powinni tak gospodarować środkami z NFZ aby pieniędzy na podwyżki wystarczyło.

Jak wiadomo, świadczenia opieki zdrowotnej są finansowane przede wszystkim ze składem na ubezpieczenie zdrowotne. Jednak mimo drastycznych zmian systemu składkowego i nałożenia na wielu płatników nowego obowiązku w postaci podatku zdrowotnego nazwanego składką zdrowotną w wysokości aż 9% od uzyskanego dochodu, finansowanie opieki zdrowotnej nadal się nie spina. Sytuacja niewystarczającego finansowania podwyżek została dostrzeżona w resorcie zdrowia stąd NFZ przygotował zmiany sposobu i poziomu finansowania świadczeń opieki zdrowotnej uwzględniając we wzroście cen jednostek rozliczeniowych skutki ustawy podwyżkowej, co finalnie ma prowadzić do ponad 11% wzrostu wartości umów z NFZ. Uruchomiono w tym celu fundusz rezerwowy NFZ przesuwając z niego kwotę ponad 1,5 mld zł na pokrycie tych kosztów. Zmieniono jednocześnie plan finansowy NFZ zwiększając koszty świadczeń opieki zdrowotnej o ponad 6,3 mld zł.

Pielęgniarki i położne pobierając w sierpniu uposażenie nie mogą tym samym otrzymać go niższego niż (kwoty brutto):

• 2 grupa zawodowa o współczynniku 1,29 -> 9 230,57 zł (wzrost o 1 044,04 zł);
• 5 grupa zawodowa o współczynniku 1,02 -> 7 298,59 zł (wzrost o 825,52 zł);
• 6 grupa zawodowa o współczynniku 0,94 -> 6 726,15 zł (wzrost o 760,77 zł).