W ostatnich tygodniach w środowisku pielęgniarskim zawrzało, gdy prezes jednej z rzeszowskich lecznic, opublikował ofertę dodatkowej pracy, jako obsługi kelnerskiej na balu dla przyszłych lekarzy. Ogłoszenie było skierowane wyłącznie do żeńskiego personelu ośrodka tj. pielęgniarek, laborantek oraz rejestratorek. Publikujący ofertę zachęcał m.in. szansą na znalezienie przyszłego męża lekarza.

Sytuacja ta spotkała się z oburzeniem opinii publicznej. Szczególnie krytycznie do sprawy podeszło środowisko pielęgniarskie. Prezes Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych niezwłocznie wyraziła sprzeciw wobec seksistowskiego zachowania noszącego znamiona mobbingu. Zostało opublikowane pismo, w którym otwarcie i jednoznacznie wyrażono dezaprobatę i sprzeciw wobec naruszania i umniejszania godności zawodu pielęgniarki i położnej. Słusznie NRPiP wytknęła poniżanie damskiego personelu medycznego, zarówno w obrębie jego kompetencji zawodowych jak i płci. Został złożony również wniosek do Komisji Etyki Lekarskiej Naczelnej Rady Lekarskiej w celu rozpatrzenia sprawy osoby kierującej ww. centrum medycznym.

Popularność sprawy oraz oburzenie, jakie wywołała ona w mediach społecznościowych, sprzyja odpowiedniemu dalszemu postępowaniu oraz szerzeniu świadomości w przeciwdziałaniu mobbingowi w pracy. O szczególnym narażeniu na mobbing pielęgniarek i położnych świadczą częste skrajne sytuacje jakie dotykają tę grupę zawodową. Chociażby w ostatnim czasie głośno było w mediach o instrukcji parzenia kawy dla lekarzy w jednej z rzeszowskich przychodni. 

W 2010 roku na łamach czasopisma “Problemy pielęgniarstwa’’ ukazały się wyniki badania, w którym brało udział 198 losowo wybranych pielęgniarek pracujących na terenie województwa świętokrzyskiego. Wynika z nich, że 40,4% badanych doświadczyło agresji w pracy, a aż 87,6% z tych osób odczuwało problemy zdrowotne nią spowodowane. Problem mobbingu jest więc powszechny, a przeciwdziałanie jemu konieczne. 

Pracownik, który wskutek mobbingu doznał rozstroju zdrowia, może ubiegać się o zadośćuczynienie pieniężne od pracodawcy. Natomiast zatrudniony, który z powodu nękania rozwiązał umowę o pracę, ma prawo żądać od pracodawcy odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne miesięczne wynagrodzenie za pracę.

Chociaż mobbing jest uregulowany prawnie w Kodeksie pracy, niewiele pracowników podejmuje próby zwalczania tego problemu. Niekiedy trudno o dostarczenie do sądu dowodów przemocy, ponieważ ta bardzo często przejawia się słownie. Współpracownicy natomiast boją się angażowania, nie chcą stać się następnym celem oprawcy. Pomimo tego nie można wobec uporczywego nękania pozostawać biernym. Ważne są kolejne oficjalne podejmowane interwencje celem uzyskania pomocy. Czy to u własnych przełożonych, czy Państwowej Inspekcji Pracy. Zawsze należy też dzielić się informacjami dotyczącymi stosowanego mobbingu z najbardziej zaufanymi przyjaciółmi z pracy. Ślady tych interwencji zawsze pozostają, a ostatecznie mogą zostać przedstawione przed sądem pracy.